گامبهاری

نام های منطقه ای:

آسامی: Gomari

اردو: Gambhari

اوریا: Gambhari, Bhodroparnni

بنگالی: Gamargachha, Gambar

پنجابی: Khambhari

سانسکریت: Kasmari, Kasmarya, Pitakarohi¸sriparni, Bhadraparni

کِنادا: Seevani, Shivani, Hannu

گجراتی: Seevan

مالایالام: Kumbil, Kumizhu

مراتی: Sivan

هندی: Gambhari

گامبهاری درختی بی خارر و تیغ است که در جنگل‌های برگ‌ریز در سراسر کشور تا ارتفاع 500 متری پراکنده یافت می‌شود و در باغ‌ها و همچنین به‌عنوان درخت خیابان کاشته می‌شود. میوه به شکل درو، بیضی شکل، چروکیده، سیاه، به طول 1.5-2.0 سانتی متر، گاهی با قسمتی از ساقه متصل، دو دانه، گاهی یک دانه است. طعم، ترش شیرین بذر بیضی شکل، 0.5-1 سانتی متر طول، 0.4-0.6 سانتی متر عرض، زرد روشن، سطح صاف، پوشش دانه نازک، کاغذی است. طعم، روغنی

قسمت های مورد استفاده:

پوست و دانه

ترکیبات گیاهی:

اسید بوتیریک، اسید تارتاریک، آلکالوئید، رزین و ساخارین.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Madhura, Amla, Kasaya

Guna: Guru, Sara, Snigdha

Virya: Sita

Vipaka: Madhura

Karma: Sukrala, Hrdya, Kesya, Medhya, Pittahara, Rasayana, Vitahara, Brmhana

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Daha, Hardroga., Ksata, Ksaya, Mutrakacchra, Trasa, Rakta Pitta.

مصارف پزشکی:

ادعا می شود که ریشه و پوست گامبهاری اشتهاآور، شیرآور(تولید شیر در پستان را زیاد می کند)، ضد یبوست و دافع کرم روده است. بهبود اشتها، مفید در توهم، بواسیر، دردهای شکمی، احساس سوزش، تب، تریدوشا و ترشحات ادراری. از خمیر برگ برای تسکین سردرد استفاده می شود و از آب آن به عنوان شستشوی زخم استفاده می شود. گل ها شیرین، خنک کننده، تلخ، تند و قابض هستند. در جذام و امراض خونی مفیدند.