نیم

نام های منطقه ای:

انگلیسی: Margosa Trees      هندی: Nim, Nimb      سانسکریت: Arista, Picumarda      اردو: Neem      پنجابی: Nim, Nimba, Bakam      آسامی: Mahanim      بنگالی: Nim, Nimgacha

گجراتی: Kadvo Limbdo      کِنادا: Bevu, Kahibevu, Nimba, Oilevevu      مالایالام: Veppu, Aruveppu      مراتی: Balantanimba, Kadunimb, Limba      اوریا: Nimba

تامیل: Veppai, Vembu      تلوگو: Vemu, Vepa

نیم بومی هندوستان و شبه قاره هند از جمله نپال، پاکستان، بنگلادش و سریلانکا است. در هند، معمولاً در بخش بزرگی یافت می شود و اغلب کشت می شود. نیمبا درختی با اندازه متوسط تا نسبتاً بزرگ و همیشه سبز است که به ارتفاع 12 تا 15 متر با تنه تنومند و شاخه های گسترده تا ارتفاع 900 متری می رسد. ضخامت پوست با توجه به سن و قسمت‌هایی از درخت که از آنجا گرفته شده است بسیار متفاوت است. سطح بیرونی ناهموار، شکاف خورده و خاکستری زنگ زده؛ سطح داخلی چند لایه مایل به زرد و شاخ و برگ، شکستگی، فیبری. بو، مشخصه؛ طعم، تلخ

قسمت های مورد استفاده:

پوست ، برگ ها ، دانه ها و روغن

ترکیبات گیاهی:

ترکیبات شیمیایی اصلی چریش، اصول تلخ نیمبین و نیمبیول هستند. همچنین حاوی ایزوملدنین، نیمبینن، 6 دستیل نیمبینن، نیمباندیول، بی حرکت، نیموسینول، کوئرستین و بتا سیتوسترو است.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Tikta

Guna: Laghu, Ruksa

Vipaka: Katu

Virya: Sita

Karma: Kandughna, Kaphahara, Pittahara, Visaghna, Vranasodhanakara, Hrdayavidahasantikara

کاربردهای آن در طب آیورودا:

تشنگی، تب، لرز، تهوع، جذام، دیابت، صفرای خون، زخم

مصارف پزشکی:

تمام قسمت های نیم برای درمان تب، خونریزی ذاتی، انبوه خونریزی، زخم، ادم، آرتریت، بیماری های پوستی، دیابت، بیماری های چشمی، کرم حلقوی، التیام زخم ها، اگزما، لوکوره، یرقان، برای بخور، بیماری های دندان استفاده می شود. بیماری های قلبی به عنوان بیماری های گوارشی خاص و بیماری های واژن.