شاهی

نام های منطقه ای:

فارسی: شاهی ، تره تیزک ، تره تندک

انگلیسی: Common Cress

هندی: Chansur

سانسکریت: Candrika

پنجابی: Holan, Taratej

اردو: Halim

آسامی: Halim

بنگالی: Chand Shura, Halim

گجراتی: Aseriya, Aseliyo

کِنادا: Allibija, Kapila

کشمیری: Alian

مالایالام: Asali

مراتی: Ahaliva, Haliv

اوریا: Chandasara, Chandasura

تامیل: Allivirai

تلوگو: Adityalu, Aadalu

گیاهی است کوچک و یک ساله به ارتفاع حدود 15 تا 45 سانتی متر که در سرتاسر هند کشت می شود. قهوه ای مایل به قرمز

قسمت های مورد استفاده:

ریشه ها ، برگ ها و دانه ها

ترکیبات گیاهی:

حاوی آلکالوئیدها، اسانس، روغن ثابت و موسیلاژ است. حاوی کلسیم، پتاسیم، آهن، اسید فولیک، ویتامین A، ویتامین C. فیبر، پروتئین – اسیدهای آمینه – اسید گلوتامیک، لوسین، متیونین. اسید چرب – اسید لینولینیک، 7 آلکالوئید ایمیدازول – لسیدین B، C، D، E، F و 2 آلکالوئید مونومر Semilipedene Side A و Side B در دانه‌های شاهی گاردن یافت شد.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Katu, Tikta

Guna: Laghu,Ruksa

Vipaka: Katu

Virya: Usna

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Hikka, Atisara, Vatarakta

مصارف پزشکی:

بذرها تلخ، گرمازا، دفع کننده، کهکشان، قیچی، مقوی، چشمی و مدر هستند. در جذام، بیماری های پوستی، اسهال خونی، اسهال، ضد باکتری، سوء هاضمه، بیماری های چشم، لکوره، اسکوربوت، آسم، سرفه، سرماخوردگی و ضعف منی مفید است. در سیفلیس ثانویه و تنسموس مفید است. برای اسکوربوت و هپاتوپاتی مفید است.