خارشتر ایرانی

نام های منطقه ای:

فارسی: خارشتر ایرانی

انگلیسی: Persian Manna Plant

هندی: Javasa

سانسکریت: Yavasa, Yasa, Yavasaka

آسامی: Bhatuashak

گجراتی: Javaso

کِنادا: Turuchanagida, Javasa, Neladangara, ballidurabi, Duralabha

مالایالام: Venkatithura, ValiyaKotithuva

مراتی: Dhamasa

تامیل: Punaikanjuri, Kanchori

تلوگو: Chinnadoolagondi, Dhanvayasamu

اردو: Turanjabeen

درختچه خاردار کوچکی است که بیشتر از مدیترانه و صحرا تا آسیای مرکزی پراکنده شده است. در هند در هیمالیا، دره گنگ، کشمیر، پنجاب، بیهار، راجستان، اوتار پرادش و گجرات رشد می‌کند. به خوبی توسعه یافته است، 20-30 سانتی متر طول و 0.2-1 سانتی متر ضخامت دارد. به تدریج باریک می شود، ریشه ثانویه و سوم وجود ندارد. قهوه ای تیره؛ شکستگی، کوتاه

قسمت های مورد استفاده:

تمامی قسمت ها

ترکیبات گیاهی:

حاوی قندها (ملیزیتوز، ساکارز، قندهای معکوس) است. همچنین حاوی B – Phenethylamine، N – Methyl – B – Phenethylamine، N – Methyl tyramine، Hordmine، 3،4 – Dihydroxy – B – Phenethyl – Trimethyl ammonium hydrozide، 3 متوکسی – 4 – هیدروزیل – B فنیتیل تری متیل آمونیوم هیدروکسید، N- متیل مسکالین، سالسولیدین و دارای مقدار کمی کولین و بتالین هستند.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Madhura, Tikta, Kasaya

Guna: Laghu, Sara

Virya: Sita

Vipaka: Madhura

Karma: Balakrt, Dipana, Kaphahara, Pittahara

کاربردهای آن در طب آیورودا:

چارانی، جاورا، خاص، جذام، تارسنا، واترکتا، ویسارپا.

مصارف پزشکی:

به عنوان محافظ معده، معرق، مدر، خلط آور، در آسم و بیماری های تنفسی، به عنوان ملین استفاده می شود. همچنین در اسهال، بیماری های پوستی، روماتیسم، مفید برای نقرس، بواسیر، رفع تشنگی مفرط، تومورهای غده، پولیپ بینی و ناراحتی های مربوط به مجاری صفراوی استفاده می شود.