گورمار

نام های منطقه ای:

اردو: Sasinga

انگلیسی: Periploca of the woods

اوریا: Lakshmi

بنگالی: Medhasingi

تامیل: Sirukurinjan, Shakkaraikkolli, Shirukurumkaay

تلوگو: Podapatro, Padapatri

سانسکریت: Madhunasini, Ajasrngi

کِنادا: Madhunashini, Kadhasige

گجراتی: Kaavalee, Medhasinge

مالایالام: Cakkarakkolli, Madhunaashini

مراتی: Kaavalee, Medhaashingi

هندی: Gudmaar, Gurmar, Medhaasingee

گیمنما گیاهی است بومی جنگل های استوایی جنوب و مرکز هند و سریلانکا. در هند در کارناتاکا، کرالا، بیهار، بنگال، پنجاب، هاریانا، تامیل نادو، آندرا پرادش، ماهاراشترا، مادهیا پرادش، اوتار پرادش و چاتیسگر یافت می‌شود. مساسرنگی کوهنورد چوبی و تنومندی است که دارای شاخه های بسیار پر مو و دارای قسمت های جوان بلوغ است. برگها بیضوی یا بیضی شکل حاد و به ندرت در بالا بلوغ هستند. گلها چتری شکل کوچک و شلوغ و میوه ها باریک، فولیکول، کرک هستند. دانه ها به صورت مستطیلی بیضی شکل، مسطح با بال پهن، قهوه ای کم رنگ هستند. تکه های شاخه دار، ناصاف، دارای شکاف طولی، چوب پنبه ای، نرم و گره دار، به طول 2 تا 7 سانتی متر و ضخامت 0.2 تا 1.0 سانتی متر. سطح خارجی قهوه ای تیره و سطح برش خورده که یک کرم هسته به رنگ، شکستگی، ترک خوردگی را نشان می دهد. بو، ناخوشایند؛ طعم، تلخ و تند.

قسمت های مورد استفاده:

تمامی قسمت ها

ترکیبات گیاهی:

حاوی ساپونین های تری ترپنوئیدی اسید ژیمنمیک A، B، C و D با باقی مانده های قندی مانند اسید گلوکورونیک، اسید گالاکتورونیک، اسیدهای فرولیک و آنجلیک، ژیمنماژنین، ژیمنموساپونین ها، ژیمنستروژنین، استیگماسترول، هگزا هیدروترپن، اسید ژیمنمیک است. برگها همچنین حاوی بتائین، کولین، آلکالوئیدهای ژیمنامین، اینوزیتول و دی کورسیتول هستند. هیدروکربن هایی مانند نوناکوزان، هنتریاکونتان، تری تریاکونتان، پنتاتریاکونتان، فیتین، رزین، اسید تارتاریک، اسید، اسید بوتیریک، گاما آمینو بوتیریک اسید، لوسین، لوپئول، ایزولوسین، والین، آدنین، اسید بوتیریک را تشکیل می دهند.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Tikta, Kasaya

Guna: Laghu, Ruksa

Vipaka: Katu

Virya: Usna

Karma: Dipana, Kaphahara, Mutrala, Sirovirecaka, Sramsana, Vatahara

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Aksisula, Svasa, Daha, Hrdroga, Kasa, Krmiroga, Kustha, Mutrakacchra, Prameha, Raktavikara, Vrana, Visavikara, Vidrdhi, Vatahara.

مصارف پزشکی:

در دیابت، کاهش وزن و تنظیم وزن بدن کاربرد دارد. گیاه کامل برای درمان سرماخوردگی، زخم، بواسیر، درد قولنج، بیماری های پوستی، روماتیسم، التهاب رگ های خونی، بواسیر، کشتن کرم ها و نیش مار یا زخم استفاده می شود. در سرفه، تب، یرقان، کم خونی، پلاک دندان، درمان ناراحتی های معده، درمان آبریزش، سوزش ادرار، گلیکوزوری و مشکل چشم مفید است. از عصاره گیاه به عنوان مقوی کبد، اشتهاآور، خلط آور، محرک، ضد یبوست و تهوع آور استفاده می شود.