گل مینوی هند

نام های منطقه ای:

فارسی: گل مینوی هند ، گاوپنبه ایندیکوم

انگلیسی: Indian Mallow

هندی: Kanghi

سانسکریت: Kankatika, Rsyaprokta

اردو: Kanghi, Mashtal Ghol, Peeli Buti, Kuho, Pat-tir

پنجابی: Kangi, Kangibooti

گجراتی: Kansaki, Khapat

آسامی: Jayavandha, Jayapateri

بنگالی: Badela

کِنادا: Shrimudrigida, Mudragida, Turub

کشمیری: Kath

مالایالام: Uram, Katuvan, Urubam, Urabam, Vankuruntott, Oorpam, Tutti

مراتی: Chakrabhendi, Petari, Mudra

اوریا: Pedipidika

تامیل: Tutti, Thuthi

تلوگو: Tutturubenda

در سراسر جهان در پانتروپیک پراکنده شده است. در داخل هند، در نواحی زیر هیمالیا و سایر تپه ها و در سراسر مناطق گرمتر هند یافت می شود. این علف هرز در کنار جاده ها و سایر مکان های بایر، زمین های تخریب شده، دشت ها و تپه ها تا ارتفاع 600-1200 متری رایج است. آتیبالا گیاهی مودار یا زیر درختچه ای به ارتفاع 1.0-1.5 متر، یکساله یا اغلب چند ساله با گل های زرد طلایی است. ریشه های شیری، نسبتاً بلند با تعدادی شاخه جانبی، به قطر 1.5-2 سانتی متر، قهوه ای روشن، سطح بیرونی صاف با نقطه مانند عدس، پوست نازک و به راحتی جدا می شود، بو، ضعیف، مزه، قابض و تلخ است.

قسمت های مورد استفاده:

تمامی قسمت ها

ترکیبات گیاهی:

حاوی آسپاراژین و بتا سیتوسترول است.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Madhura

Guna: Snigdha

Vipaka: Madhura

Virya: Sita

Karma: Balya, Vatahara, Vrsya, Grahi

کاربردهای آن در طب آیورودا:

خونی، حجیم، آها

مصارف پزشکی:

در اختلالات پوستی مزمن، اختلالات خونریزی، جذام، سردرد، زخم، انبوه، گلیت و سیستیت استفاده می شود. همچنین در ترشحات ادراری و رحمی، سوزاک و عفونت مثانه مفید است.