کاکراسینگی

نام های منطقه ای:

فارسی: کاکراسینگی ، پیستاکیا اینتگریما

انگلیسی: Crab’s claw

هندی: Kakadasingi, Kakarasingi, Gheekadava

سانسکریت: Srngi, Visani, Karkata

اردو: Kakrasinghi

پنجابی: Kakar, Kakarsingi

گجراتی: Kakadashing, Kakadasingi

آسامی: Kakiasrngi

بنگالی: KankdaShringi

کِنادا: Kakadasingi, Karkatakasringi

کشمیری: Kakkar, Kamaladina

مالایالام: Karkatasringi

مراتی: Kakadshingi

اوریا: Kakadashrungi, Kakadashringi

تامیل: Karkatasingi

تلوگو: Kakarsingi, Karkatakashrungi

بومی چین و ژاپن است، اما در انگلستان نیز یافت می شود. در هند در هیمالیاهای معتدل، از کشمیر، سیکیم تا بوتان در ارتفاعات 600 تا 2500 متر رشد می کند. در هیمالیاهای غربی از سند تا دشت کومائون و پنجاب کشت می شود. کاکراسینگی از فضولات صفراوی تشکیل شده است که توسط حشرات بر روی برگ ها، دمبرگ ها و شاخه های گیاه در طول فصل پاییز تشکیل می شود. گالهای خشک شده سخت، توخالی، شاخ مانند، دیواره نازک، معمولاً استوانه ای، در دو انتها باریک، قهوه ای مایل به خاکستری از بیرون و قهوه ای مایل به قرمز در داخل، اندازه آن از 2.5 تا 30.0 سانتی متر یا بیشتر متغیر است، هر گال حاوی تعداد زیادی حشرات مرده، بو، تربینتین، طعم گال های پودری، به شدت قابض و کمی تلخ است.

قسمت های مورد استفاده:

گال ها

ترکیبات گیاهی:

کاکراسینگی حاوی اسانس، تانن و رزین است. حاوی اسیدهای پیستاسینوئیک A و B، 3- سیتوسترول، آروماددرن، کامفن، کاپریلیک اسید، سینئول، a-pinene، اسیدهای آمینه، دی هیدرومالویک اسید، پیستاسین، پیستاسینین، استرال ها، تری ترپنوئیدها و دی هیدروکورستین است.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Tikta, Kasaya

Guna: Guru

Vipaka: Katu

Virya: Usna

Karma: Kasahara, Kaphavatahara, Urdhvavatajit, Hikkanigrahana

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Aruci, Svasa, Chardi, Hikka, Jvara, Kasa, Ksaya.

مصارف پزشکی:

در درمان اسهال، بی اشتهایی و اسهال خونی استفاده می شود. همچنین برای بی مزه بودن، تنگی نفس، آسم، سرفه، سرماخوردگی، سیاه سرفه، تب و آسم در کودکان استفاده می شود و به پاکسازی مخاط از راه های هوایی، برونش ها، ریه ها و نای کمک می کند. این گیاه برای رفع عفونت های مختلف باکتریایی، ویروسی و قارچی کاملاً مؤثر است.