ریشه خس خس

نام های منقطه ای:

فارسی: خس خس

انگلیسی: Cuscus Grass

هندی: Khasa, Gandar, Bena, Khas

سانسکریت: Virana, Adhaya, Sevya

اردو: Khas

پنجابی: Panni, Khas

گجراتی: SugandhiValo, Valo

آسامی: Usir, Virina

بنگالی: Venarramula, Khaskhas

کِنادا: Mudivala, Baladaberu, Lamanch, BalaDeberu

مالایالام: Ramaceam, Vetiver, Lamajja, Ramacham

مراتی: Bala, Vala

اوریا: Ushira, Benachera

تامیل: Vetiver, Vilamichaver

تلوگو: Vetivelu, Vettiveru

در هند، میانمار، سریلانکا، بنگلادش از جنوب غربی آسیا تا مناطق گرمسیری آفریقا توزیع شده است. در هند در سراسر دشت ها و تپه های پایین تر، به ویژه در سواحل رودخانه ها و خاک باتلاقی غنی، تا ارتفاع 1200 متری بالا می رود. Ushir متشکل از ریشه‌های فیبری معطر خشک شده از یک چمن پراکنده، خوشه‌هایی از ریشه‌های سیمی تا قطر 2 میلی‌متر، دقیقه، شیاردار طولی. رنگ از کرم، خاکستری یا زرد روشن تا قهوه ای متغیر است. شکستگی، کوتاه و پارگی؛ بو، معطر قوی؛ طعم، کمی تلخ

قسمت های مورد استفاده:

ریشه

ترکیبات گیاهی:

اسانس

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Madhura, Tikta

Guna: Laghu, Snigdha

Vipaka: Madhura

Virya: Sita

Karma: Pacana, Pittaghna, Stambhana, Vataghna, Dabaklantihara, Kaphapttahrt

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Jvara, Trsna, Mutrakrcchra, Vrana.

مصارف پزشکی:

در سوزش ادرار، احتباس ادرار، ادرارآور، احساس سوزش، مانند ورم معده، نوروپاتی، سوزش چشم، رفع خستگی، خستگی استفاده می شود. در دردهای عصبی، فلج، یبوست، نفخ و… مفید است و از ریشه آن برای درمان انگل های روده، تب، بیماری های پوستی و نیش های سمی استفاده می شود.