بهارنگی

بهارنگی [ بـَ رَ ]

نام های منطقه ای:

آسامی:

اردو: Bharangi, Baharangi

انگلیسی: Turk’s turban moon

اوریا: Chinds

بنگالی: Bamun Hatee, Baman hatee, Bhuijam

پنجابی: Bhadangee

تامیل: Cheruteku

تلوگو: Ganttubrarangee

سانسکریت: Brahmanayastika, Angiravalli

کِنادا: Gantubarangee

گجراتی: Bharangee

مالایالام: Cheruteku

مراتی: Bharangee, Bharang

هندی: Bharangee

بهارنگی درختچه ای است که در سراسر کشور هند پراکنده شده است. ریشه بالغ سخت، چوبی، استوانه‌ای، تا ضخامت 5 سانتی‌متر، سطح خارجی قهوه‌ای روشن با عدس‌های کشیده. پوست، نازک و به راحتی از یک چوب پهن جدا می شود که پرتوهای مدولاری مشخص و حلقه های رشد متحدالمرکز را در یک سطح برش عرضی نشان می دهد. شکستگی، کوتاه؛ طعم، تند

قسمت های مورد استفاده:

پوست ( پوست درخت )
ترکیبات گیاهی:

این گیاه حاوی ساپونین است. مانیتول، b-sitosterol. پوست درخت حاوی سه ترکیب تری ترپنوئیدی اسید اولئونولیک، اسید کوئرتاروئیک و اسید سراتاژنیک است.
خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Katu, Tikta, Kasaya

Guna: Laghu, Ruksa

Virya: Usna

Vipaka: Katu

Karma: Dipana, Kaphahara, Pacana, Rucya, Vatahara, Swasahara

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Gulma, Jvara, svasa, Kasa, Yaksma, Pinasa, Sotha, Hikka, Raktadosa.

مصارف پزشکی:

بهارنگی در درمان آسم و ناراحتی های تنفسی مزمن، تومورهای شکمی، تب، نقرس، بیماری های مزمن تنفسی، سل، رینیت، بهبود قدرت هضم، بیماری های التهابی، التیام زخم، مفید در کرم زدگی و احساس سوزش مفید است.