باکوچی

نام های منطقه ای:

آسامی: Habucha

اردو: Babchi

انگلیسی: Psoralea fruit, Scurfy pea

اوریا: Bakuchi

بنگالی: Bakuchi, Somraji, Hakucha veeja

پنجابی: Babchi, Bavchi

تامیل: Karpokarisi, Karpogalarisi, Karbogalarisi

تلوگو: Bavanchalu

سانسکریت: Avalguja, Somaraji

کشمیری: Babchi

کِنادا: Bauchige, Bhavantibeeja, Bhavanchigid, Baukuchi

گجراتی: Bavachi

مالایالام: Karkokil

مراتی: Bawchi

هندی: Babchi, Bavachi, Bakuchi

در پاکستان، سریلانکا، میانمار (برمه قبلی)، چین، عربستان و هند توزیع می شود. در هند، در کنار جاده ها و مکان های زباله مناطق گرمسیری دیده می شود. در چندین منطقه گرمسیری هند معمولاً در اوتار پرادش، بنگال و ماهاراشترا کشت می شود. باکوچی گیاهی است یکساله با ارتفاع 0.3 تا 1.8 متر. میوه‌ها، شکلات تیره تا تقریبا سیاه با پریکارپ چسبیده به پوسته بذر، 3-4.5 میلی‌متر طول، 2-3 میلی‌متر پهن، تخم مرغی مستطیلی یا لوبیایی شکل، برخی به صورت فشرده، بدون کرک، گرد یا موکرونات، هسته‌دار نزدیک، دانه‌ها کمپیلوتروپ، غیر آندوسپرم، روغنی و بدون نشاسته، بی بو، اما هنگام جویدن بوی اسانس تند احساس می شود، طعم تلخ، ناخوشایند و تند.

قسمت های مورد استفاده:

دانه
ترکیبات گیاهی:

حاوی اسانس، روغن ثابت و فلاونوئیدها (neobavaisoflavone، isobavachalcone، baachalcone، باکاچینین، بااخین، کوریلین، کوریلیفول، کوریلیفولین و 6-prenylnaringenin)، کومارین ها (psoralidin، psoralen، psoralen، isopsoralinge 3. ).
خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Katu, Tikta

Guna: Ruksa

Vipaka: Katu

Virya: Sita

Karma: Grahi, Slesmasrapittanut, Vranapaha, Hrdya

کاربردهای آن در طب آیورودا:

Jvara, Krmiroga, Kustha, Meha, Svitra.

مصارف پزشکی:

باکوچی برای درمان تب، کم‌خونی، آکنه، بیماری‌های پوستی، بیماری‌های پوستی جزئی، جذام، ویتیلیگو، لوکودرما، مسمومیت‌ها، برای لقاح، پوسیدگی، ناشنوایی، فیلاریا، زخم و به عنوان جوان‌کننده استفاده می‌شود.