بهارنگی [ بـَ رَ ]
نام های منطقه ای:
آسامی:
اردو: Bharangi, Baharangi
انگلیسی: Turk’s turban moon
اوریا: Chinds
بنگالی: Bamun Hatee, Baman hatee, Bhuijam
پنجابی: Bhadangee
تامیل: Cheruteku
تلوگو: Ganttubrarangee
سانسکریت: Brahmanayastika, Angiravalli
کِنادا: Gantubarangee
گجراتی: Bharangee
مالایالام: Cheruteku
مراتی: Bharangee, Bharang
هندی: Bharangee
بهارنگی درختچه ای است که در سراسر کشور هند پراکنده شده است. ریشه بالغ سخت، چوبی، استوانهای، تا ضخامت 5 سانتیمتر، سطح خارجی قهوهای روشن با عدسهای کشیده. پوست، نازک و به راحتی از یک چوب پهن جدا می شود که پرتوهای مدولاری مشخص و حلقه های رشد متحدالمرکز را در یک سطح برش عرضی نشان می دهد. شکستگی، کوتاه؛ طعم، تند
قسمت های مورد استفاده:
پوست ( پوست درخت )
ترکیبات گیاهی:
این گیاه حاوی ساپونین است. مانیتول، b-sitosterol. پوست درخت حاوی سه ترکیب تری ترپنوئیدی اسید اولئونولیک، اسید کوئرتاروئیک و اسید سراتاژنیک است.
خواص آن در طب آیورودا:
Rasa: Katu, Tikta, Kasaya
Guna: Laghu, Ruksa
Virya: Usna
Vipaka: Katu
Karma: Dipana, Kaphahara, Pacana, Rucya, Vatahara, Swasahara
کاربردهای آن در طب آیورودا:
Gulma, Jvara, svasa, Kasa, Yaksma, Pinasa, Sotha, Hikka, Raktadosa.
مصارف پزشکی:
بهارنگی در درمان آسم و ناراحتی های تنفسی مزمن، تومورهای شکمی، تب، نقرس، بیماری های مزمن تنفسی، سل، رینیت، بهبود قدرت هضم، بیماری های التهابی، التیام زخم، مفید در کرم زدگی و احساس سوزش مفید است.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.