صندل سرخ

بیشتر در جنوب آندرا پرادش (هند) با حضور پراکنده در برخی از مناطق مجاور تامیل نادو (چنای) و کارناتاکا در ارتفاع 150-900 متری یافت می شود. درختی با اندازه متوسط ​​و برگریز به ارتفاع 10-11 متر و ضخامت 1.5 متر و تاج گرد است. پوست قهوه ای مایل به سیاه، عمیقاً به صورت صفحات مستطیلی بریده شده و در هنگام برش یک لاتکس قرمز تیره ایجاد می کند. چوب قلب بسیار سخت، بنفش تیره. برگ‌ها معمولاً بی‌پناه به طول 10-18 سانتی‌متر. برگچه ها 3، به ندرت 4-5، 3.8-7.6 سانتی متر طول، به طور گسترده بیضی شکل یا دایره ای شکل، کوره ای شکل، راس مات، کمی لبه، سطح زیرین رنگ پریده و پوشیده از کرک های خاکستری ریز.

ترکیبات اصلی صندل سرخ مواد رنگی موسوم به گلیکوزیدها هستند. حاوی پتروکارپول، سانتالین A، B، پتروکارپتریول، پتروکارپودیولون، لوپندیول، پتروستیلبن، هموپتروکارپین است.

از مغز چوب آن برای درمان استفراغ، تب مزمن، تشنگی مفرط، خستگی، خستگی، سکسکه، سرماخوردگی، اختلالات روانی، خونریزی داخلی، خونریزی بینی، پریودهای شدید، منوراژی، شکستگی، اسهال، ورم معده، سوزش استفاده می شود. عفونت های پوستی، مسمومیت، مسمومیت با عنکبوت، شرایط سمی و نقص بینایی. پودر چوب قلب آن را با آب به صورت خمیر در می آورند و به مدت 5 تا 10 دقیقه روی صورت قرار می دهند تا پوستی درخشان و آکنه را التیام بخشد.