انجیر بنگالی

نام های منطقه ای:

فارسی: انجیر بنگالی

انگلیسی: Banyan tree

هندی: Badra, Bargad, Bada

سانسکریت: Vata

اردو: Bargad, Bad

پنجابی: Bhaur

گجراتی: Vad, Vadalo

آسامی: Vat, Ahat, Vatgach

بنگالی: Bot

کِنادا: Aala, Aladamara, Vata

کشمیری: Bad

مالایالام: Peraal

مراتی: Vael

اوریا: Bata, Bara

تامیل: Aalamaram, Aalam

تلوگو: Marri

در سراسر جهان در سراسر مناطق جنگلی خزان پذیر مرطوب و خشک و دشت های جنوب آسیا، هند، سریلانکا، بنگلادش و پاکستان پراکنده شده است. در داخل هند، از تپه های زیر هیمالیا در شمال تا شبه جزیره هند یافت می شود. یک درخت نیمه برگ‌ریز شاخه‌دار بزرگ با ریشه‌های هوایی متعددی است که در سراسر هند وجود دارد. پوست ساقه بالغ خاکستری با لکه‌های نازک و چسبیده به رنگ سفید خاکستری، سبز مایل به آبی یا خاکستری روشن، پوست صاف یا کمی منحنی، ضخامت با سن درخت متفاوت است: از بیرون به دلیل وجود شیارهای افقی و عدسی‌ها، عمدتاً دایره‌ای و برجسته، شکستگی کوتاه در دو سوم بیرونی پوست در حالی که قسمت داخلی طعم شکستگی فیبری، قابض را نشان می دهد.

قسمت های مورد استفاده:

پوست و ریشه های هوایی

ترکیبات گیاهی:

حاوی تانن، گلیکوزید و فلاونوئید است. پوست همچنین حاوی بنگالنوزید، لوکوآنتوسیانیدین، سه لوکوآنتوسیانین، دلفینیدین-3-O-α-L-رامنوزید (I)، پلارگونیدین-3-O-α-L-رامنوزید (II) و لوکوسیانیدین-3-O-β-D- است. galactosylcellobioside (III) فیتوسترولین، β-سیتوسترول گلیکوزید، مزواینوزیتول و کتون ها.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Kasaya

Guna: Guru, Ruksa

Vipaka: Katu

Virya: Sita

Karma: Dahaghna, Mutrasangrahaniya, Stambhana, Varnya, Vranapaha, Kaphapittajita, Yonidosahrt

کاربردهای آن در طب آیورودا:

داها، پرامها، صفرای خون، هوس، ویسارپا، وارنا، یونیدوس.

مصارف پزشکی:

در درمان صفراوی، اسهال خونی، احساس سوزش، زخم، زخم، آکنه، ناراحتی های پوستی، آلرژی، اختلالات خونریزی، اریسیپل، آسم، استفراغ، شکایات واژن، تب، جذام، ناباروری، مقوی، آسیب پذیر، بالغ، کاهش دهنده، مفید است. مفید در انبوه، بیماری های بینی، سوزاک و غیره.