پالاش

نام های منطقه ای: 

انگلیسی: Flame of the forest

هندی: Dhak, Tesu, Palas

سانسکریت: Kimsuka, Brahma, Vrksa

آسامی: Palash

بنگالی: Palas, Palash Gaccha

گجراتی: Khakharo, Kesuda

کِنادا: Muttug, Muttulu

مالایالام: Palashinsamatha

مراتی: Kakracha, Palas

اوریا: Porasu, Kijuko

پنجابی: Tesh

تامیل: Purasu

تلوگو: Modyga Puvvu

اردو: Dhak (Tesu)

پالاش بومی بخش‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری شبه قاره هند و آسیای جنوب شرقی است که در سراسر هند، بنگلادش، نپال، سری‌لانکا، میانمار، تایلند، لائوس، کامبوج، ویتنام، مالزی و غرب اندونزی تا ارتفاع 100 متر را شامل می‌شود. این درختی با اندازه متوسط خشک و برگریز است که به ارتفاع 12 تا 15 متر رشد می کند. برگ‌ها پینه‌ای هستند، با دمبرگ 8 تا 16 سانتی‌متر (3.1 تا 6.3 اینچ) و سه برگچه، طول هر برگچه 10 تا 20 سانتی‌متر (3.9 تا 7.9 اینچ). طول گل‌ها 2.5 سانتی‌متر (0.98 اینچ)، نارنجی مایل به قرمز روشن است و در قالب‌هایی به طول حداکثر 15 سانتی‌متر (5.9 اینچ) تولید می‌شوند. میوه یک غلاف 15 تا 20 سانتی متر (5.9 تا 7.9 اینچ) طول و 4 تا 5 سانتی متر (1.6 تا 2.0 اینچ) پهن است.

قسمت های مورد استفاده:

گل های خشک شده و دانه ها

ترکیبات گیاهی:

پالاش حاوی هفت گلیکوزید فلاونوئیدی است – بوترین، ایزوبوترین و سه گلیکوزید (کورئوزین، ایزوکورئوپسین و سولفورئین)، مونوسپرموزید و ایزومونوسپرموزید.

خواص آن در طب آیورودا:

Rasa: Madhura, Katu, Tikta, Kasaya

Guna: Laghu, Ruksa, Sara

Virya: Sita

Vipaka: Madhura

Karma: Dipana, Grahi, Trsnasamaka, Kaphahara, Pittahara, Vatahara, Rakta Stambhana, Mutrala, Sandhaniya, Dahaprasamana, Kustaghna

کاربردهای آن در طب آیورودا:

گلم، کرمی، جذام، رسا، التهاب، سیاره ای، مه، مجاری ادراری، جذام، لوسمی، تشنگی، خون ناطق، غدد، پلور، ورم ملتحمه، زگیل.

مصارف پزشکی:

در تصفیه خون، التهاب، رگ به رگ شدن، تورم به هر دلیل (آرتریت، موک)، کرم حلقوی، انگل روده، اسهال، اسهال خونی، مارگزیدگی، لکوره، احتباس ادرار، اختلال عملکرد جنسی، عفونت روده، زخم معده، دیابت استفاده می شود.